Οξεία κοιλία

Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Οταν λέμε οξεία κοιλία, εννοούμε συμπτώματα και ευρήματα που οφείλονται σε ενδοκοιλιακή νόσο (νόσο των οργάνων, που βρίσκονται μέσα στη κοιλιά) και που συνήθως απαιτούν εγχείρηση.

Αιτιολογία

Οι πιο συχνές αιτίες οξείας κοιλίας και οξέως κοιλιακού άλγους είναι
– Οξεία σκωληκοειδίτιδα
– Διάτρηση έλκους στομάχου ή δωδεκαδακτύλου
– Οξεία εντερική απόφραξη (ειλεός)
– Οξεία εκκολπωματίτιδα
– Εμβολή μεσεντερίων αγγείων
– Κωλικός χοληφόρων ή ρήξη χοληδόχου κύστεως (χολολιθίαση)
– Οξεία παγκρεατίτιδα
– Φλεγμονή ή ρήξη μεκκελείου αποφύσεως (εκκόλπωμα Meckel, μοιάζει με τη σκωληκοειδή απόφυση)
– Ρήξη κύστεως ωοθήκης, συστροφή ωοθήκης
– Εξωμήτριος κύηση (ρήξη)
– Οξεία σαλπιγγίτιδα

Συμπτώματα

Το κυριότερο σύμπτωμα είναι ο αιφνίδιος οξύς πόνος, ο οποίος ανάλογα με την αιτία, θα εντοπίζεται στο άνω μέρος της κοιλιάς (στομάχι, πάγκρεας), άνω δεξιά (χοληδόχος κύστη), κάτω δεξιά (σκωληκοειδίτιδα, φλεγμονή μεκκελείου), κάτω αριστερά (εκκολπωματίτιδα), σε όλη την κοιλιά (ειλεός), κάτω δεξιά ή αριστερά (γυναικολογικά προβλήματα). Ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί σε ένα μέρος και αργότερα να μετακινηθεί σε άλλο, μπορεί με την πάροδο του χρόνου να δυναμώνει ή μερικές φορές να εξασθενεί (διάτρηση).
Αλλα συμπτώματα είναι ο έμετος ή η ναυτία, η διάταση της κοιλιάς, η ευαισθησία στην ψηλάφηση ή και η σύσπαση (η κοιλιά είναι σκληρή όταν την αγγίζουμε).

Διάγνωση

Εκτός από το ιστορικό και τα συμπτώματα θα πρέπει να διενεργήσουμε τις κατάλληλες εργαστηριακές εξετάσεις. Στη γενική αίματος, τα λευκά αιμοσφαίρια είναι συνήθως αυξημένα. Η ακτινογραφία κοιλίας μπορεί να δείξει ελεύθερο αέρα μέσα στην κοιλιά, που φυσιολογικά δεν υπάρχει, όπως π.χ. στη διάτρηση έλκους, ή έλικες εντέρου διατεταμένες (φουσκωμένες), με υγρό και αέρα, όπως στον ειλεό (υδραερικά επίπεδα). Η παρακέντηση της κοιλιάς με βελόνη μπορεί να δείξει αίμα, πύο, χολή ή άλλα στοιχεία. Τέλος το υπερηχογράφημα (U/S) και η αξονική τομογραφία θα μας εντοπίσουν πολλές φορές το όργανο που πάσχει ή τη βλάβη.

Διαφορική διάγνωση

Υπάρχουν καταστάσεις που μπορεί να δημιουργήσουν εικόνα οξείας κοιλίας, με κοιλιακό άλγος, αλλά οι οποίες οφείλονται σε παθήσεις άλλων οργάνων, έξω από την κοιλιά (καρδιά, πνεύμονες, ουροποιητικό) κι επομένως δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η οξεία κοιλία. Μερικές από αυτές είναι: ουραιμία, διαβητική κετοξέωση, κρίση δρεπανοκυτταρικής αναιμίας, δηλητηρίαση με τοξίνες, φάρμακα, ρευματικός πυρετός, πορφύρα Henoch-Schonlein, οξεία περικαρδίτιδα, πνευμονία, εμπύημα.

Θεραπεία

Η κρίσιμη απόφαση του χειρουργού βρίσκεται στο να διακρίνει εάν πρόκειται πράγματι για περιστατικό οξείας κοιλίας και όχι για κάποια άλλη κατάσταση, που δε χρήζει εγχειρήσεως. Αφού ληφθεί η απόφαση ότι ο ασθενής πρέπει να χειρουργηθεί, ο χειρουργός προσπαθεί, κατά το δυνατό, να εντοπίσει τη συγκεκριμένη αιτία της οξείας κοιλίας, ώστε να σχεδιάσει καλύτερα την εγχείρησή του (προετοιμασία ασθενούς, τομή κλπ). Τέλος και αφού ο ασθενής έχει αντιμετωπισθεί και προετοιμασθεί με τη χορήγηση ορών ενδοφλεβίως και αντιβιοτικών, οδηγείται στο χειρουργείο. Η εγχείρηση είναι ανάλογη με την αιτία. Μετεγχειρητικά συνεχίζεται η χορήγηση ορών και αντιβιοτικών για όσο διάστημα είναι αναγκαίο.

Διαβάστε επίσης

Μαρία Κοπανίδη

Ειδική Παιδοχειρουργός