Το χρησιμοποιούμε καθημερινά θεωρώντας το απλό δεδομένο της ζωής μας. Αλλά μέχρι πότε; Το νερό σήμερα συνιστά πλέον έναν ευάλωτο πόρο που απαιτεί διαχείριση, ιδίως σε ορισμένες περιοχές όπως η Μεσόγειος, πρόβλημα το οποίο εξετάζεται διεξοδικά κατά την διάρκεια των εργασιών διήμερου διεθνούς συνεδρίου που διεξάγεται στην Αθήνα στις 19 και 20/3, με τη συμμετοχή 160 εκπροσώπων από 24 χώρες.

Αρμόδιοι από υπουργεία, τοπική αυτοδιοίκηση, ινστιτούτα νερού, εταιρείες ύδρευσης, ΜΚΟ, πανεπιστήμια, επιχειρούν μέσα σε αυτό το διήμερο να διατυπώσουν συγκεκριμένες προτάσεις προς χώρες για τη διαδικασία διαλόγου γύρω από αυτό το ζωτικής σημασίας θέμα, αλλά και να χαράξουν ένα στρατηγικό πλαίσιο για τη Μεσόγειο που θα βασίζεται στον καλύτερο δυνατό συμβιβασμό για μία ομαλή αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η αποτελεσματική διακυβέρνηση για τη διαχείριση του νερού είναι ένα θέμα πολυδιάστατο καθώς εμπλέκονται σε αυτό πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, διοικητικές, τεχνικές και επιστημονικές παράμετροι που χρειάζονται να συνδυαστούν με όλα τα επίπεδα διοίκησης , από το τοπικό-εθνικό μέχρι το περιφερειακό-παγκόσμιο.

Εγχείρημα άκρως δύσκολο αν σκεφτεί κανείς ότι από την καλή εφαρμογή της Ολοκληρωμένης Διαχείρισης των Υδάτινων Πόρων εξαρτάται και το αποτέλεσμα, όπως τόνισε ο κ.Hakan Tropp, υπεύθυνος του Παγκόσμιου Προγράμματος για το νερό του UNDP, των ΗΠΑ.

Το νερό γίνεται πρόβλημα από την έλλειψη διαχείρισης του. Αυτό έχει γίνει αντιληπτό την τελευταία κυρίως δεκαετία, λόγος που ώθησε για μία συντονισμένη πορεία διαλόγου για τη σωστή διαχείρισή του. Ένας διεθνής διάλογος βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη ενόψει της 3ης Παγκόσμιας Διάσκεψης για το νερό που θα διεξαχθεί στο Κιότο τον Μάρτιο του 2003 με συντονιστές την Global Water Partnership (GWP), το United Nations Development Programme (UNDP) και το International Council for Local Environmental Initiatives (ICLEI).

Στη Μεσόγειο το συντονισμό του Διαλόγου έχει σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο η Global Water Partnership-Mediterranean (GWP-Med) η γραμματεία της οποίας μεταφέρθηκε προ μηνός από την Μασσαλία στην Αθήνα και διοργάνωσε το συνέδριο.

Ποιά είναι η κατάσταση στην περιοχή μας; Σήμερα σε όλη τη περιοχή της Μεσογείου χρησιμοποιούνται 300 δισ κυβικά μέτρα νερού. Από αυτά τα 155,5 χρησιμοποιούνται στη Βόρεια Μεσόγειο τα 54 στην Ανατολική και τα 88,5 στη Νότια. Η ζήτηση του νερού διπλασιάστηκε μέσα σε έναν αιώνα ενώ έχει αυξηθεί κατά 60% την τελευταία 25ετία.

Η γεωργική κατανάλωση για άρδευση φθάνει και το 80% σε ορισμένες περιοχές ενώ η οικιακή χρήση και ο τουρισμός (με 150 εκατ. τουρίστες το χρόνο) καλύπτουν το 15-17% και οι βιομηχανικές ανάγκες το 3-5% της ζήτησης νερού.

Μέχρι σήμερα η αφαλάτωση του νερού συνιστά τη βασική μέθοδο για την αύξηση της διαθεσιμότητας νερού ενώ ιδιαίτερα χρήσιμη θεωρείται και η μέθοδος του καθαρισμού των αστικών λυμμάτων που θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες των αρδεύσεων.

Όσον αφορά την οικιακή κατανάλωση τη μερίδα του λέοντος στα νοικοκυριά της Β. Μεσογείου έχουν οι τουαλέτες με το 33%, το μπάνιο και το ντους το 20-32% και το μαγείρεμα μόνο το 3%. Οικονομία νερού στην προκειμένη περίπτωση θα σήμαινε, λόγου χάρη, βελτίωση στα καζανάκια τουαλέτας με μείωση της απαιτούμενης ποσότητας νερού κατά 50%.

Ενώ η διαπαιδαγώγηση των καταναλωτών θα μπορούσε να γίνει με εισαγωγή συστημάτων μέτρησης και κλιμακωτής τιμολόγησης και να αποφέρει εξοικονόμηση της τάξης του 10-25%. Από την άλλη πλευρά μία καλύτερη συντήρηση των δικτύων διανομής του νερού θα περιόριζε τις αστικές απώλειες κατά 20-35%.

Διαβάστε επίσης

• Κατά προτεραιότητα η υπόθεση της ευθανασίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
• Αποφάσεις για δυναμική διαχείριση των πόρων των ταμείων
• Η περίθαλψη των ηλικιωμένων, άμεση προτεραιότητα της Ε.Ε.
• Εθνικό σχέδιο για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων
• Η διαχείριση της πληροφορίας στην Υγεία