Οι γυναίκες που γεννούν κατά τη διάρκεια του χειμώνα εχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν επιπλοκές κατά τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης τους, σύμφωνα με έρευνα Νορβηγών επιστημόνων, οι οποίοι εξέτασαν περισσότερες από 1,8 εκατομμύρια γεννήσεις μεταξύ 1967 και 1998 σε συνάρτηση με την εμφάνιση προεκλαμψίας. Πρόκειται για μια παθολογική κατάσταση της κύησης, που εκδηλώνεται με υπέρταση, λευκωματουρία και οιδήματα, ενώ ανάλογα με την βαρύτητα των συμπτωμάτων χαρακτηρίζεται σε ήπια και βαριά. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας οι μητέρες που γέννησαν τον Αύγουστο είχαν το χαμηλότερο κίνδυνο προεκλαμψίας. Σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Deirdre Murphy, από το πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, ο κίνδυνος ήταν υψηλότερος το Δεκέμβριο, που έφτασε μεταξύ 20% και 30%.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο βρετανικό περιοδικό Μαιευτικής και Γυναικολογίας. Οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι ότι με τα στοιχεία της έρευνας θα μπορέσουν να ρίξουν περισσότερο φως σε αυτή την παθολογική κατάσταση.

Η ερευνητική ομάδα από το Εθνικό Ιδρυμα Δημόσιας Υγείας στο Όσλο αναφέρει ότι η πιθανή εξήγηση της εποχιακής διακύμανσης πρέπει να αναζητηθεί στην διατροφή, στην περιβαλλοντική θερμοκρασία και στο ποσό του ηλιακού φωτός της ημέρας, που εμφανίζει σχετικά μεγάλες εποχιακές παραλλαγές, ιδιαίτερα στις σκανδιναβικές χώρες.

Πρόσφατες μελέτες έχουν συνδέσει επίσης τις εποχιακές αλλαγές με την ασθένεια. Στην Γκάνα οι περισσότερες περιπτώσεις εκλαμψίας, σοβαρή επιπλοκή της προεκλαμψίας κατά την οποία εμφανίζονται σπασμοί, συμβαίνουν στη περίοδο των βροχών. Τα εποχιακά πρότυπα έχουν προκύψει επίσης και από μελέτες σε Σιγκαπούρη, τη Ζιμπάμπουε και τη Σουηδία, αλλά η μελέτη της Νορβηγίας είναι η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα.

Η κλινική εκδήλωση της προεκλαμψίας εξαρτάται από την βαρύτητα της. Στη περίπτωση που η προεκλαμψία είναι ήπιας μορφής, τα συμπτώματα είναι πολύ αμβληχρά και αφορούν την μείωση της φυσικής δραστηριότητας της εγκύου και την εμφάνιση αισθήματος εύκολης κόπωσης, το οποίο οφείλεται στην αύξηση του βάρους της. Οταν η προεκλαμψία μεταπέσει στη βαριά της μορφή, τότε παρουσιάζει διαταραχές της όρασης όπως διπλωπία, κεφαλαλγίες λόγω του οιδήματος του εγκεφάλου, επιγαστραλγία και τάση για έμετο λόγω της διάτασης της ηπατικής κάψας από το οίδημα, ενώ σε πιο σπάνιες περιπτώσεις έχουμε αιμορραγία από τον κόλπο και τους βλενογόνους λόγω κατανάλωσης του ινωδογόνου του αίματος.

Οι ασθενείς με ελαφρά προεκλαμψία μπορούν να αντιμετωπιστούν σε νοσοκομείο ή στο σπίτι, όταν εξασφαλιστεί η απόλυτη συνεργασία με το θεράποντα ιατρό. Η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει τον κλινοστατισμό και την απόφαση πότε θα γίνει πρόκληση τοκετού. Επίσης, την καθημερινή μέτρηση της αρτηριακής πίεσης, του λευκώματος στα ούρα με ειδικές ταινίες και του σωματικού βάρους, ενώ στην περίπτωση που πρόκειται για νοσηλεία στο σπίτι, είναι σκόπιμος ο ιατρικός έλεγχος κάθε δύο ημέρες.

Σε βαρύτερες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η νοσηλεία σε νοσοκομείο. Η διεκπεραίωση του τοκετού της προεκλαμπτικής εγκύου πρέπει να πραγματοποιείται με καισαρική τομή, ενώ ο χρόνος εκτέλεσης της εξαρτάται από τα ευρήματα του ελέγχου του εμβύου και της βαρύτητας της νόσου.

Διαβάστε επίσης

• Ιώσεις με επιπλοκές από την καρδιά και σε Αθηναϊκά Νοσοκομεία
• Εγχείρηση bypass με την καρδιά σε λειτουργία μειώνει τις επιπλοκές
• Δίμηνη διακοπή του τσιγάρου πριν από μία εγχείρηση μειώνει τις επιπλοκές
• Επιπλοκές παραρρινοκολπίτιδων
• Ρήξη της μήτρας