Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Είναι σπάνιο κλινικό σύνδρομο που προκαλείται ή από ελάττωση της παραγωγής της αντιδιουρητικής ορμόνης, ή από ελλάτωση της ευαισθησίας του νεφρού σ’ αυτήν την ορμόνη. Χαρακτηρίζεται από την αποβολή μεγάλων ποσοτήτων πολύ αραιών ούρων.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ-ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ

Ταξινομείται ως εξής :
– Ελλάτωση αντιδιουρητικής ορμόνης : Μπορεί να είναι πρωτοπαθής και να οφείλεται σε οικογενείς λόγους ως επικρατές χαρακτηριστικό. Όταν, συνηθέστερα, είναι δευτεροπαθής, οφείλεται σε κακώσεις της βάσης του κρανίου, σε λοιμώξεις της περιοχής, σε όγκους πρωτοπαθείς και μεταστατικούς. Σπάνια οφείλεται σε αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια ή σε ξανθωματώσεις.
– Νεφρογενής άποιος διαβήτης : Μπορεί να είναι συγγενής και να μεταδίδεται με τον φυλλοσύνδετο υπολλειπόμενο τύπο. Εάν είναι επίκτητος, μπορεί να είναι απόρροια νεφρικής λοίμωξης, αμυλοείδωσης ή χρήσης φαρμάκων (λίθιο, δεμεκλοκυκλίνη). Συνδυάζεται με υπερουριχαιμία. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη πάθηση έγκειται στο ότι τα υπεύθυνα τμήματα των νεφρικών σωληναρίων χάνουν την ευαισθησία τους στην αντιδιουρητική ορμόνη.

ΚΛΙΝΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Χαρακτηριστικά έχουμε την εμφάνιση πολύ έντονης συχνουρίας (το ποσό των ούρων κυμαίνεται από 4-20 λίτρα το 24ωρο), δίψας και έντονης ανάγκης για παγωμένο νερό. Όταν η πρόσληψη νερού περιοριστεί, εμφανίζεται πολύ γρήγορα αφυδάτωση και σε παρατεταμένο περιορισμό μπορεί να εμφανιστεί ταχυκαρδία και καταπληξία.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Ούρα > από 6 λίτρα με ειδικό βάρος < 1006 είναι ο χαρακτηριστικός συνδυασμός του άποιου διαβήτη. Μια χρήσιμη διαγνωστική δοκιμασία είναι η δοκιμασία στέρησης ύδατος με μέτρηση της ωσμωτικότητας των ούρων. Οι ασθενείς με βαριά μορφή άποιου διαβήτη συμπυκνώνουν ελάχιστα τα ούρα. Τα υψηλά επίπεδα αντιδιουρητικής ορμόνης είναι διαγνωστικά στο νεφρογενή άποιο διαβήτη.

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Ψυχογενής πολυδιψία (πολλές φορές αποτελεί δύσκολο διαγνωστικό πρόβλημα η διάκριση), ο σακχαρώδης διαβήτης, η χρόνια νεφρίτιδα, οι υποκαλιαιμικές καταστάσεις όπως είναι ο πρωτοπαθής υπεραλδοστερινισμός και οι υπερασβεστιαιμικές καταστάσεις όπως είναι ο υπερπαραθυρεοειδισμός, εκδηλώνονται και με την δυάδα πολυουρία-πολυδιψία και είναι πιθανό να προκαλέσουν διαγνωστική σύγχυση με τον άποιο διαβήτη.

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

Αν η πρόσληψη ύδατος δεν είναι επαρκής, τότε επέρχεται γρήγορα αφυδάτωση και καταπληξία. Εάν υπάρχει διαταραχή στο αίσθημα της δίψας και χορηγείται παράλληλα και αντιδιουρητική θεραπεία μπορεί να εμφανιστεί δηλητηρίαση από νερό.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Έγκειται στην ενδομυϊκή χορήγηση ελαιώδους διαλύματος αντιδιουρητικής ορμόνης ή ενός αναλόγου της αργινικής αντιδιουρητικής του DDAVP. Έχουν επίσης δοκιμαστεί, η χορήγηση υδροχλωροθειαζίδης μαζί με κάλιο ή χλωροπροπαμίδης, φάρμακα που φαίνεται ότι ασκούν κάποια ήπια αντιδιουρητική δράση.

ΠΡΟΓΝΩΣΗ

Η τελική πρόγνωση είναι ίδια με εκείνη της υποκείμενης παθήσεως. Επειδή η εμφάνιση άποιου διαβήτη συνδυάζεται με κάποια οργανική εγκεφαλική πάθηση, συχνά η πρόγνωση είναι δυσμενής. Η πρόγνωση του νεφρογενούς άποιου διαβήτη είναι ακαθόριστη. Συχνά προσβάλλει παιδιά και κύριο χαρακτηριστικό είναι οι επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του ουροποιητικού.

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι ο άποιος διαβήτης;
• Ούρα – Mutra