Η συντήρηση των τροφών αποτελεί μία πολύ παλιά ανάγκη του ανθρώπινου πολιτισμού, για την οποία χρησιμοποιήθηκαν πρόσθετα τροφίμων – συντηρητικά, όπως το αλάτι για τα παστά και το ξύδι για τα λαχανικά (τουρσί). Με το πέρασμα των αιώνων τα πρόσθετα τροφίμων ακολούθησαν την πορεία εξέλιξης της διατροφής, φθάνοντας στη σύγχρονη εποχή να αποτελούνται τόσο από φυσικά συστατικά, όσο και από ουσίες που παρασκευάζονται στο εργαστήριο. Απόκτησαν κωδικά ονόματα που ξεκινούν με ένα μυστήριο Ε και έναν ακόμη πιο μυστήριο τριψήφιο αριθμό και με την αλλαγή της νομοθεσίας κατά τη δεκαετία του ’80, σύμφωνα με την οποία έγινε υποχρεωτική η αναγραφή όλων των συστατικών στα περισσότερα συσκευασμένα τρόφιμα, συμπεριλαμβάνοντας και τα πρόσθετα τροφίμων, δημιουργήθηκε μια αρνητική εικόνα η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται πάντα στην πραγματικότητα.

Μέχρι τη δεκαετία του 80, τα πρόσθετα τροφίμων αναγράφονταν με το όνομα της ομάδας στην οποία ανήκαν, όπως για παράδειγμα συντηρητικά, βελτιωτικά, αντιοξειδωτικά, χρωστικά.

Με τους νέους λοιπόν κανονισμούς για την αναγραφή όλων των συστατικών, προέκυψαν μεγάλες λίστες από ονόματα χημικών ουσιών, αλλά και οι λίστες με τους Ε αριθμούς, οι οποίοι μάλιστα σχεδιάστηκαν προκειμένου να είναι πιο εύκολη η αναγνώριση των ουσιών αυτών.

Και ενώ οι περισσότεροι από εμάς, αποφεύγουμε πολλά τρόφιμα, τα οποία αναγράφουν πολλά Ε, στη λίστα των συστατικών τους, οι κωδικοί αυτοί με το Ε μπροστά, απλά σημαίνουν ότι το συγκεκριμένο πρόσθετο τροφίμων έχει πάρει έγκριση, από την Ευρωπαϊκή Ενωση και ότι είναι ασφαλές στη χρήση.

Μάλιστα η ανησυχία του κόσμου εντάθηκε ακόμα περισσότερο όταν, άρχισαν να δημοσιεύονται άρθρα, από μη ειδικούς, για τις βλαβερές ιδιότητες των πρόσθετων τροφίμων.

Από την άλλη μεριά βέβαια, η φημολογία αυτή είχε σα θετικό αποτέλεσμα τη στροφή της βιομηχανίας τροφίμων και προς άλλες παραδοσιακές μεθόδους συντήρησης όπως η ψύξη και η κατάψυξη.

Σήμερα η χρήση των πρόσθετων τροφίμων ελέγχεται με αυστηρούς κανονισμούς και με συνεχείς ελέγχους. Οσα έχουν πάρει έγκριση, έχουν κατηγοριοποιηθεί ανάλογα με τη λειτουργία τους. Το κάθε ένα έχει συγκεκριμένο όνομα και κωδικό αριθμό (ένα Ε κεφαλαίο προηγείται του κωδικού αριθμού για την Ευρώπη)

Για παράδειγμα η σειρά Ε100 αφορά τα χρώματα, η σειρά Ε200 αφορά τα συντηρητικά, η σειρά Ε300 αφορά τα αντιοξειδωτικά και η σειρά Ε400 τα βελτιωτικά.

Τα πρόσθετα στη βιομηχανία τροφίμων είναι απαραίτητα για

-την εξασφάλιση της ασφάλειας τροφίμων

-τη διατήρηση της καλής ποιότητας

-εξασφάλιση της διαθεσιμότητας σε όλες τις εποχές του χρόνου

-βελτίωση και διατήρηση της διατροφικής αξίας

-βελτίωση της εμφάνισης (χρώμα, υφή, σύσταση)

Στην Ε.Ε όλα τα πρόσθετα τροφίμων αξιολογούνται από την Επιστημονική Επιτροπή Τροφίμων [EU Scientific Committee on Food (SCF)] προτού χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία τροφίμων.

Χάρη στους αυστηρούς κανονισμούς και τις επαρκείς δοκιμές, τα πρόσθετα τροφίμων είναι ασφαλή συστατικά τα οποία συμβάλλουν στη γρήγορη παροχή τροφίμων στην Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Διαβάστε επίσης

• Λιγότερο αλάτι – περισσότερη γεύση
• 7 συμβουλές προληπτικής ιατρικής
• Οσα θέλετε να ξέρετε για το αλάτι
• Το αλάτι στη ζωή μας
• Αλάτι: Το ξεχασμένο στοιχείο