Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Επιπλοκή της ελκώδους κολίτιδας, που χαρακτηρίζεται από διάταση του παχέος εντέρου μεγαλύτερης των 6 εκατοστών, όπως αυτή εκτιμάται σε απλές ακτινογραφίες κοιλίας, καθώς και από σημεία τοξικότητας.

Παθογένεια

Λιγότερο από 2% των ασθενών με ελκώδη κολίτιδα αναπτύσσουν τοξικό μεγάκολο. Η αιτιολογία δεν είναι σαφής. Εμφανίζεται σε περιπτώσεις βαριάς μορφής κολίτιδας (τοξική κολίτιδα). Η έντονη φλεγμονή του βλεννογόνου επεκτείνεται σε ολόκληρο το τοίχωμα του παχέος εντέρου, με αποτέλεσμα εντοπισμένο ειλεό και περιτονίτιδα. Με την εξέλιξη της τοξικής κολίτιδας, το τοίχωμα του παχέος εντέρου χάνει το μυϊκό του τόνο και αρχίζει να διατείνεται σε χρονικό διάστημα ωρών ή ημερών. Αποτέλεσμα είναι η άθροιση αερίων μέσα στον αυλό του και ο κίνδυνος διάτρησης.

Ιδιαίτερα επιβαρυντικός παράγοντας για την ανάπτυξη του τοξικού μεγάκολου είναι η κατάχρηση αντιδιαρροϊκών, σπασμολυτικών και ναρκωτικών αναλγητικών φαρμάκων.

Πρόληψη

– Λήψη άμεσων μέτρων αντιμετώπισης των περιπτώσεων βαριάς προσβολής ελκώδης κολίτιδας.

– Αποφυγή αντιδιαρροϊκών, σπασμολυτικών και ναρκωτικών αναλγητικών φαρμάκων σε οξείες, σοβαρής μορφής προσβολές ελκώδους κολίτιδας.

Κλινική εικόνα

Εικόνα βαριά πάσχοντος ασθενή με:

– πολύ υψηλό πυρετό, έως και 40 °C
– έντονο κοιλιακό πόνο, λόγω διάτασης του παχέος εντέρου
– αναστολή αποβολής αερίων και κοπράνων
– μεγάλη ευαισθησία στη ψηλάφηση της κοιλίας με εικόνα περιτοναϊκού ερεθισμού
– ταχυκαρδία, χαμηλή πίεση

Επιπλοκές:
– διάτρηση με εικόνα περιτονίτιδας
– ισχαιμία και νέκρωση του εντέρου
– σηψαιμία

Διάγνωση

Η κλινική εικόνα σε συνδυασμό με απλές ακτινογραφίες κοιλίας που δείχνουν το διατεταμένο τμήμα του παχέος εντέρου, θέτουν τη διάγνωση. Η ενδοσκόπηση και ο βαριούχος υποκλυσμός απαγορεύονται.

’λλα ευρήματα:
Αναιμία, λευκοκυττάρωση και άλλα εργαστηριακά ευρήματα συμβατά με βαριά προσβολή ελκώδους κολίτιδας.

Αντιμετώπιση

Το τοξικό μεγάκολο είναι μια βαριά επιπλοκή της ελκώδους κολίτιδας.

– Γίνεται άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο.
– Εκτιμάται η αιμοδυναμική κατάσταση του ασθενή. Υποστηρίζεται η πίεση και η κυκλοφορία με ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και αγγειοσυσπαστικών φαρμάκων αν χρειαστεί.
– Διακόπτεται η σίτιση και τοποθετείται ρινογαστρικός καθετήρας.
– Χορηγούνται ενδοφλεβίως αντιβιοτικά.
– Αποφεύγεται η χορήγηση αντιχολινεργικών, σπασμολυτικών και ναρκωτικών αναλγητικών.
– Οι ασθενείς καθοδηγούνται να αλλάζουν συχνά στάση, ώστε να αποσυμπιεστεί το έντερο.
– Γίνεται εκτίμηση της κατάστασης από χειρουργό.
– Αν τα μέτρα αυτά δεν αποδώσουν ή αν συμβεί επιπλοκή (διάτρηση, περιτονίτιδα), ο ασθενής αντιμετωπίζεται χειρουργικά.

Διαβάστε επίσης

• Συγγενές Μεγάκολο ή νόσος του Hirschprung