Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Είναι η φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου. Διακρίνεται σε οξεία και χρόνια, καθώς επίσης σε διαβρωτική και μη διαβρωτική, ανάλογα με τη βαρύτητά της βλαβης του βλεννογόνου του στομάχου.

Παθογένεια

Οι μορφές της γαστρίτιδας διαφέρουν ανάλογα με τη το αίτιο. Στις περισσότερες περιπτώσεις διαταράσσεται ο μηχανισμός έκκρισης υδροχλωρικού οξέος και η ακεραιότητα του βλεννογόνου του στομάχου.

Διαβρωτική γαστρίτιδα (οξεία ή χρόνια). Αιτίες:
– φάρμακα (ασπιρίνη, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη)
– αλκοόλ
– σωματικό ή ψυχικό stress
– κατάποση καυστικών ουσιών (π.χ χλωρίνη)
– πυλαία υπέρταση

Μη διαβρωτική ειδική γαστρίτιδα (συνήθως χρόνια). Αιτίες:
– ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (Helicobacter Pylori)

Ειδικές μορφές γαστρίτιδας
– ατροφική γαστρίτιδα (αυτοάνοση νόσος που συχνά συνοδεύεται από μεγαλοβλαστική αναιμία)
– υπερτροφική γαστρίτιδα (Menetrier)
– γαστρίτιδα μετά από παλινδρόμηση χολής λόγω χειρουργικών επεμβάσεων στο πεπτικό (αλκαλική γαστρίτιδα)
– λοιμώδεις γαστρίτιδες που οφείλονται σε ιούς (κυτταρομεγαλοϊός), μύκητες (Candida) ή παράσιτα
– κοκκιωματώδεις γαστρίτιδες που μπορεί να συνοδεύουν φυματίωση, σαρκοείδωση, φυματίωση, ν. Crohn, σύφιλη, που είναι σπάνιες.

Πρόληψη

Αποφυγή των ενοχοποιητικών παραγόντων (αλκοόλ, στρες, φαρμάκων) κατά το δυνατόν.

Κλινική εικόνα

– Δυσπεψία (αίσθημα δυσφορίας ή αίσθημα καύσου στο στομάχι),
– ναυτία,
– έμετος,
– αίσθημα πληρότητας,
– όξινες ερυγές (ξινίλες, ρεψίματα),
– αιμορραγία από το στομάχι.

Επειδή τα συμπτώματα αυτά μοιάζουν με τα συμπτώματα άλλων παθήσεων, όπως έλκος ή ακόμη και νεόπλασμα, ο ασθενής θα πρέπει να συμβουλεύεται το γιατρό του και όχι να βάζει μόνος του τη διάγνωση.

Διάγνωση

Βασίζεται στα συμπτώματα και στην κλινική εξέταση. Κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί να γίνει γαστροσκόπηση, με την οποία γίνεται άμεσα ορατός ο βλεννογόνος του στομάχου και υπάρχει δυνατότητα λήψης βιοψιών. Τη διάγνωση μπορούν να συμπληρώσουν μέθοδοι αναζήτησης του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού στο αίμα, στον εκπνεόμενο αέρα ή σε υλικό βιοψίας.

Θεραπεία

Διαβρωτική γαστρίτιδα
1. αποφυγή ερεθιστικών ουσιων
2. φάρμακα που μειώνουν την οξύτητα του στομάχου:
– αντιόξινα
– αναστολείς Η2 υποδοχέων, (π.χ. ρανιτιδίνη)
– αναστολείς αντλίας πρωτονίων (π.χ. ομεπραζόλη)

Μη διαβρωτική γαστρίτιδα
Εκτός απο τα παραπάνω μέτρα γίνεται συζήτηση για την ανίχνευση και εκρίζωση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού με αντιβιοτικά.

Σε πιο ειδικές μορφές γαστρίτιδας μπορεί να χρειαστεί αιτιολογική θεραπεία, ανάλογα με την πάθηση που την προκαλεί.

Συμπερασματικά

1. Ο όρος γαστρίτιδα είναι πολύ γενικός και περιλαμβάνει πολλές καταστάσεις.
2. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ίδια με άλλων σοβαρότερων παθήσεων του στομάχου κι έτσι η διάγνωση πρέπει να γίνεται πάντα από το γιατρό και ποτέ από τον ασθενή.
3. Να αποφεύγεται η χρήση αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων χωρίς οδηγία ιατρού.
4. Να μη διστάζει ο ασθενής να υποβληθεί σε γαστροσκόπηση εάν το συστήνει ο θεράπων ιατρός.
5. Μεγάλες συζητήσεις γίνονται στον ιατρικό κόσμο για το ρόλο του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού στη γαστρίτιδα και για τη θεραπεία εκρίζωσής του.

Διαβάστε επίσης

• Αν έχετε έλκος (στομάχου ή δωδεκαδακτύλου), ποιά φάρμακα πρέπει να αποφεύγονται;
• Τι είναι το Helicobacter pylori;
• Tο πράσινο τσάι προστατεύει το στομάχι
• Πολύποδες στομάχου
• Γαστροδωδεκαδακτυλικό (πεπτικό) έλκος