Η τρέλα του Αδάμ και της Εύας

Η εξέλιξη του ανθρώπου ήρθε μέσα από μικρές μεταλλάξεις στον εγκέφαλο των προγόνων μας, με αντίτιμο την ευπάθεια στις ψυχικές νόσους. Οι μεταλλάξεις αυτές που μας χάρισαν την οξύνοια, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα, πιθανώς μας καταδίκασαν να υποφέρουμε από σχιζοφρένεια και κατάθλιψη. Η κληρονομιά δε της σχιζοφρένειας είναι αυτή που σηματοδότησε το διαχωρισμό ανάμεσα σε εμάς και τους προγόνους μας. Αυτό υποστηρίζει ο Βρετανός βιοχημικός Ντ. Χορόμπιν, συνεργάτης της “Εταιρίας Σχιζοφρένειας”, στο βιβλίο του με τίτλο: “Η τρέλα του Αδάμ και της Εύας: Πώς η σχιζοφρένεια έδωσε μορφή στην ανθρωπότητα”.

Η θεωρία

Σύμφωνα με τη θεωρία του συγγραφέα, γίναμε άνθρωποι εξαιτίας κάποιων μικρών μεταβολών στη σύσταση του λίπους του εγκεφάλου μας. Η ύπαρξη περισσότερου λίπους διαχώρισε τον ανθρώπινο εγκέφαλο από τον εγκέφαλο των πιθήκων και δημιούργησε τις πολύπλοκες εκείνες συνδέσεις που επέτρεψαν την ανάδειξη των εξαιρετικών διανοητικών ικανοτήτων μας. Αυτές οι μεταβολές έδωσαν τους σπόρους της μεγαλοφυΐας, αλλά και της σχιζοφρένειας.

Η τεκμηρίωση

Ο συγγραφέας στηρίζει την άποψή του στο γεγονός ότι η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από μεγαλοφυείς ανθρώπους που είχαν στενή σχέση με κάποια ψυχική πάθηση.

Μεγαλοφυΐες, όπως ο Πόε, ο Κάφκα, ο Νεύτωνας παρουσίαζαν προβλήματα πνευματικής αστάθειας, ενώ μακρύς είναι και ο κατάλογος των οικογενειών όπου μεγαλοφυή μυαλά, συνυπήρχαν με άτομα με σχιζοειδείς τάσεις (ο γιος του Αϊνστάιν ήταν σχιζοφρενής, όπως και η μητέρα του Γιούνγκ).

Σημαντικό ρόλο, σύμφωνα με τον συγγραφέα, στην ανάπτυξη των ψυχικών αυτών παθήσεων έπαιξε η κτηνοτροφία. Ενώ οι πρόγονοί μας τρέφοντας σχεδόν αποκλειστικά με κρέας, εξασφαλίζοντας το απαραίτητο λίπος για τη φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου, η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας συνετέλεσε στη μεταβολή της διατροφής μας και στην πρόσληψη λιγότερου λίπους, με αποτέλεσμα να γίνει ο άνθρωπος ευάλωτος στα ψυχικά νοσήματα.

Ο αντίλογος

H θεωρία, όπως είναι φυσικό, έχει ήδη προκαλέσει διχογνωμία στην επιστημονική κοινότητα. Οι επιστήμονες που διαφωνούν, υποστηρίζουν ότι η θεωρία αυτή δεν εξηγεί την πολύ μικρή επίπτωση της σχιζοφρένειας στο γενικό πληθυσμό (μόνον 0,7-1%).

Αντίθετα, ο Δρ. Τ. Γουάικς, καθηγητής της Ψυχιατρικής, υποστηρίζει ότι η συγγένεια μεταξύ των μεγαλοφυών πνευμάτων και των ατόμων που πασχουν από ψυχιατρικές νόσους έγκειται στο ότι και στις δυο περιπτώσεις δημιουργούνται συνδέσεις ανάμεσα σε απρόσμενα γεγονότα.

Η επιστημονική εξέλιξη

Παράλληλα, επιστήμονες στη Γερμανία, σε έρευνα που πρόκειται να δημοσιευθεί στο Molecular Psychiatry, βρήκαν ότι μετάλλαξη στο χρωμόσωμα 22, στο γονίδιο WKL1, σχετίζεται έντονα με την εμφάνιση της οικογενούς κατατονικής σχιζοφρένειας, που χαρακτηρίζεται από παραισθήσεις, διαταραχές στη συμπεριφορά και στην ένταξη στον χωροχρόνο.