Ποιός είναι ο τέταρτος κανόνας;

Το καλύτερο και πιό φρέσκο φαγητό δεν πρόκειται να βοηθήσει την υγεία του ανθρώπου εάν εισέλθει σε πεπτικό σύστημα το οποίο έχει ακόμη υπόλοιπα από το προηγούμενο γεύμα στο στομάχι. ’ρα θα πρέπει κανείς να περιμένει μέχρι να απομακρυνθεί πλήρως η προηγούμενη τροφή από το στομάχι πρίν φάει κάτι καινούργιο. Επίσης θα πρέπει να σταματάει όταν το σώμα του νοιώσει ικανοποιημένο.

Η δυσφορία η οποία εμφανίζεται σε ορισμένους ανθρώπους μετά από το γεύμα τους έχει σαν ένα από τα αίτιά της την παραβίαση του κανόνα αυτού. Θα έχει βέβαια ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς το πότε εμφανίζονται τα όποια προβλήματα. Εάν η δυσφορία εμφανίζεται σχεδόν ταυτόχρονα με τη λήψη του γεύματος, συνήθως υπάρχει Υδάτινη (Kapha) διαταραχή στο πεπτικό σύστημα. Εάν εμφανίζεται μετά από δύο με τέσσερις ώρες, η διαταραχή είναι Πύρινη (Pitta), ενώ εάν εμφανιστεί μετά από τις τέσσερις με πέντε ώρες το πρόβλημα είνα αέρινο (Vata).

Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν;

Θα πρέπει κάποιος να περιμένει την ανάλογη ώρα μέχρι να αποφασίσει να φάει κάτι ξανά, ειδικά μετά από ένα πλούσιο γεύμα. Το κριτήριο εδώ είναι το αίσθημα της πείνας: όταν το στομάχι είναι ακόμη γεμάτο, τότε η πεπτική φωτιά (Agni) είναι απασχολημένη με την πέψη αυτής της τροφής και δεν εμφανίζεται το αίσθημα της πείνας στον άνθρωπο. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στο τζάκι, όπου η φωτιά χρειάζεται τα κατάλληλα καύσιμα, στην κατάλληλη ποσότητα για να συνεχίσει να καίει φυσιολογικά, το ίδιο ισχύει και για τη μεγάλη φωτιά του Αgni στο στομάχι, η οποία χρειάζεται τα κατάλληλα καύσιμα για να λειτουργεί σωστά.

Αυτό που τρώει κάποιος πρέπει να είναι σε κατάλληλη ποσότητα έτσι ώστε η πεπτική φωτιά να καταφέρει να το επεξεργαστεί επιτυχώς και να είναι και πάλι έτοιμη για το επόμενο γεύμα. Το όλο πρόβλημα βέβαια είναι το πότε ακριβώς θα είναι έτοιμη για το επόμενο γεύμα και μήπως σε ορισμένες (αν όχι στις περισσότερες) περιπτώσεις το επόμενο γεύμα έρχεται όταν ακόμη υπάρχουν υπόλοιπα από το προηγούμενο μέσα στο στομάχι. Θα πρέπει λοιπόν κανείς να περιμένει να εμφανιστεί το “φυσικό αίσθημα” της πείνας πρίν ξαναφάει κάτι.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να φάει, και μάλιστα πολύ, εάν κάτι του αρέσει. Εάν δηλαδή ακολουθήσει τις επιταγές των γευστικών του προτιμήσεων θα συνεχίσει να μασουλάει από τη σπανακόπιτα που υπάρχει στον φούρνο, ή από τον μπακλαβά του ψυγείου. Όταν όμως το άτομο πεινάσει πραγματικά, τότε και μόνο τότε το στομάχι του είναι έτοιμο να δεχθεί νέα τροφή.

Λεπτομέρειες για τους τρεις τύπους

Πρίν λοιπόν αρχίσει να τρώει κανείς οτιδήποτε, θα πρέπει να αναρωτηθεί σοβαρά εάν η πείνα που νιώθει είναι πραγματική, πηγάζει δηλαδή από το σώμα σαν φυσική ανάγκη, ή προέρχεται από κάποια συνήθεια και επιθυμία του μυαλού.
Ένας κανόνας ο οποίος ισχύει σε γενικές γραμμές για τη συχνότητα αλλά και τη σύνθεση των γευμάτων σε σχέση με την ιδιοσυγκρασία (Prakrti) του κάθε ατόμου, είναι ο ακόλουθος:

Υδάτινος τύπος – kapha:

Tα υδάτινα άτομα θα πρέπει να τρώνε μόνο δύο γεύματα την ημέρα, η απόσταση μεταξύ τους να είναι τουλάχιστον έξι ώρες και δεν θα πρέπει να “τσιμπολογάνε” στο ενδιάμεσο.

Πύρινος τύπος – pitta:

Για τα πύρινα άτομα τα γεύματα μπορούν να γίνουν τρία (δύο κύρια συν ελαφρύ πρωινό), με μεσολάβηση τεσσάρων έως έξι ωρών ανάμεσά τους. Μπορούν να φάνε κάτι “λίγο” σαν snack (εάν και μόνο εάν πραγματικά πεινούν) μετά από τέσσερεις ώρες από το τελευταίο τους γεύμα.

Αέρινος τύπος – vata:

Εδώ μπορούν να υπάρξουν τρία με τέσσερα μικρά γεύματα στη διάρκεια της ημέρας και κάποια snacks μετά από δύο ώρες από τα γεύματα, εάν (επαναλαμβάνουμε) υπάρχει πραγματική πείνα.

Διαβάστε επίσης

• Η ολιστική προσέγγιση της διατροφής: Κανόνας 8ος
• Η ολιστική προσέγγιση της διατροφής: Κανόνας 7ος
• Η ολιστική προσέγγιση της διατροφής: Κανόνας 6ος
• Η ολιστική προσέγγιση της διατροφής: Κανόνας 5ος
• Η ολιστική προσέγγιση της διατροφής: Κανόνας 3ος