Η γοητεία που ασκεί το «περιττό» και η χαρά που δίνει η απόκτηση του, ιδίως σε μέρες γιορτών, είναι κάτι το οποίο κάθε πολίτης δικαιούται να γευτεί. Ομως πολλές φορές η απόκτηση του μπορεί να μας παρασύρει σε οικονομικές περιπέτειες, αφού η αγορά του συνήθως δεν είναι μέσα στις οικονομικές μας δυνατότητες. Ετσι μια ανθρώπινη ψυχολογική ανάγκη μποορεί να οδηγήσει σε δυσεπίλυτα πρακτικά προβλήματα. Το ΙΝΚΑ λοιπόν προσπαθεί και πάλι να μας προειδοποιήσει και να μας κάνει πιο προσεχτικούς όσο αφορά στις πιστωτικές κάρτες, καθώς η πλασματική ευκολία την οποία παρέχουν κρύβει πολλούς κινδύνους.

Το δελτίο τύπου του ΙΝΚΑ

ΓΙΟΡΤΕΣ: Η Γοητεία και το Δικαίωμα του «Περιττού».
Το «περιττό», διαφορετικό για τον καθένα από εμάς, αποτελεί δικαίωμα κάθε πολίτη. Για άλλον, μπορεί να είναι ένα λουλούδι. Για άλλον, ένας δίσκος μουσικής. Για άλλον, ένα καλό κρασί, κ.ο.κ. Το «περιττό» μπορεί να είναι όαση χαράς και απόλαυσης στην καθημερινότητα και στην μιζέρια. Το αντίδοτο στη συστηματική στέρηση του ονείρου που μας έχουν επιφυλάξει οι καταρρεύσεις των μύθων, η έκπτωση των ηγεσιών, οι λογιστικές συγκρίσεις, κ.ά.

Στις γιορτές το δικαίωμα στο «περιττό» αποκτά, με τις ελάχιστες πρόσθετες οικονομικές δυνατότητες, μεγαλύτερη διάσταση και οδηγεί συχνά σε ταξικές «αποστασίες», με την αγορά, μάταιων (;) συμβόλων κοινωνικής «υπεροχής». Ιδιαίτερα σε αυτές τις γιορτές ,η επανάληψη του πρόσθετου συμβολισμού της έναρξης μιας νέας χιλιετίας, οδηγεί – αναπόφευκτα – σχεδόν όλους , στο να «απλώσουμε τα πόδια, περισσότερο από όσο φθάνει το πάπλωμα».

Για τον λόγο αυτό, το ΙΝΚΑ , συνιστά την λογική χρήση των πιστωτικών καρτών. Γιορτές με δανεικά, όποιας μορφής, οδηγούν σε οικονομικές και άλλες περιπέτειες. Η πιστωτική κάρτα αντικαθιστά τα μετρητά, με την προϋπόθεση ότι αυτά υπάρχουν. Παρ’όλα αυτά – έστω και έτσι – το «περιττό» αποτελεί δικαίωμα όλων μας. Ετσι είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς την σύνθεση των πρόσθετων, «περιττών» και «μάταιων» αγορών των εορτών. ’λλη ποσοστιαία συμμετοχή έχει ένα καλό μπουκάλι κρασί στις δαπάνες του μη έχοντος και άλλη στου νεόπτωχου, του αντέχοντος ή πολύ περισσότερο του έχοντος.

Με το εξυπακουόμενο και αναπόφευκτο, εξαιτίας της διαφορετικότητας της περίπτωσης και της ουσιαστικής αδυναμίας γενικεύσεων, το ΙΝΚΑ προσπάθησε, με βάση προηγούμενες στατιστικές, κατά κεφαλήν καταναλώσεις , μικρής κλίμακας έρευνα και εμπειρικές απόψεις, να συνθέσει το κόστος των ημερών αυτών για τέσσερις κατηγορίες ελληνικών οικογενειών. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι για την αντιμετώπιση των αναγκών από 23/12/00 μέχρι και 1/1/2001, οι μη έχοντες χρειάζεται να εργασθούν περίπου 33 ημέρες, οι νεόπτωχοι περίπου 21 ημέρες, οι αντέχοντες (ακόμη) 16 ημέρες και οι έχοντες περίπου 10 ημέρες.To INKA επισημαίνει την τρομακτική αύξηση των κρουσμάτων κυκλοφορίας υποβαθμισμένων προϊόντων (περισσότερα από 16.000 παράπονα, μόνο για τα τρόφιμα, μέχρι τις 30/11/2000) , η οποία δεν είναι πλέον παροδικό φαινόμενο αλλά αποτελεί και προσαρμογή μέρους της αγοράς , στην μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, με την παραγωγή ή εισαγωγή φθηνοτέρων – λόγω νοθείας ή υποβαθμισμένης ποιότητας – προϊόντων. Κατάσταση συμφέρουσα για τον τιμάριθμο αλλά όχι για την υγεία – ασφάλειά μας.

Διαβάστε επίσης

• Γιορτές: Η Γοητεία και το Δικαίωμα του Περιττού