Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Το σύνδρομο Parkinson είναι η πιο συχνή εξωπυραμιδική διαταραχή. Οφείλεται σε αλλοιώσεις της ωχράς σφαίρας ή της μέλαινας ουσίας του Sommering αλλά και άλλων στοιχείων του εξωπυραμιδικού συστήματος το οποίο είναι υπεύθυνο για την εκτέλεση των αυτοματοποιημένων κινήσεων όπως η οδήγηση, ο χορός, η δακτυλογράφηση κλπ.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ-ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Η αιτιολογία της νόσου δεν είναι πάντα δυνατόν να διευκρινισθεί. Σαν αίτια ενοχοποιούνται η κληρονομικότητα, διάφορες εκφυλιστικές καταστάσεις του νευρικού συστήματος, η εγκεφαλίτιδα, η αρτηριοσκλήρυνση και σπανιότερα τραυματισμοί, όγκοι, δηλητηρίαση με χημικές ενώσεις ή φάρμακα.
Από τη μελέτη της διεθνούς βιβλιογραφίας μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι η συχνότητα είναι 1% επί του γενικού πληθυσμού και 5% επί του πληθυσμού άνω των 60 χρόνων.

Η εισβολή της νόσου είναι βραδεία και προοδευτική. Τα συμπτώματα σε πρώτη φάση είναι ασαφή,αφορούν το ήμισυ του σώματος και είναι ήπια,μη αξιολογήσιμα. Στο δεύτερο στάδιο αφορούν και στα δύο ήμισυ του σώματος,η ανικανότητα είναι ελάχιστη,προσβάλλονται δε η στάση και η βάδιση. Στο τρίτο στάδιο εμφανίζεται γενικευμένη δυσλειτουργία,βραδυκινησία και αδυναμία διατηρήσεως της ισορροπίας κατά τη στάση και τη βάδιση.Στο τέταρτο στάδιο η ανικανότητα είναι σημαντική ενώ στο πέμπτο πλήρης και απαιτείται πλήρης νοσηλευτική φροντίδα.Σε γενικές γραμμές το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από ελάττωση των μυικών κινήσεων ή ακινησία,μυική δυσκαμψία και τρόμος.

Ο ασθενής με Parkinson παρουσιάζει ανέκφραστο πρόσωπο,σαν να φορά μάσκα,στρέφει τα μάτια και το κεφάλι του προκειμένου να δει κάτι,το δέρμα του είναι λείο και γυαλιστερό,παρουσιάζει σιελόρροια.Η έκφραση του βλέμματός του είναι ζωηρή ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις έχουμε τρόμο των χειλέων ή του προσώπου, της κάτω γνάθου ή και της γλώσσας. Η κεφαλή βρίσκεται σε κάμψη,ο κορμός και οι ώμοι κάμπτονται προς τα εμπρός. Τα άνω άκρα βρίσκονται προσκολλημένα στον κορμό,τα χέρια είναι μπροστά στην κοιλιά και τα κάτω άκρα βρίσκονται σε ελαφρά προσαγωγή (κολλημένα μεταξύ τους). Ο ασθενής βαδίζει μονοκόματος και με βήματα πολύ αργά.Σε προχωρημένα στάδια το βάδισμα γίνεται δύσκολο και βραδύ ενώ κάποιες φορές αναστέλλεται όταν ξαφνικά μένει ακίνητος επί τόπου,σαν να δίσταζε να ξεκινήσει.Τέλος κάποιες φορές εμφανίζεται το φαινόμενο της παράδοξης κινητικότητας κατά την οποία ο ασθενής ενώ βαδίζει αργά ξαφνικά επιταχύνει το βήμα του σαν κάποιος να τον σπρώχνει προς τα εμπρός.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Η συμβολή της φυσιοθεραπείας είναι σημαντική αν συνδυαστεί με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή.Δεν αναστέλλει την εξέλιξη της πάθησης αλλά ελαττώνει τα συμπτώματα και θα πρέπει ν’αρχίζει όσο το δυνατό συντομότερα προκειμένου να προληφθεί η απώλεια των φυσιολογικών προτύπων κίνησης τα οποία οι ασθενείς έχουν την τάση ν’αντικαθιστούν με παθολογικά.

Η φυσιοθεραπεία στοχεύει στο να ελαττώσει τη μυική ακαμψία και τον τρόμο, να προλάβει ή να περιορίσει τις παραμορφώσεις, να ενισχύσει τους αδύνατους και ατροφικούς μυς, να βελτιώσει την κινητικότητα των αρθρώσεων και τη κυκλοφορία του αίματος, να διορθώσει την κακή στάση του ασθενούς και να τον βοηθήσει στο περπάτημα. Το πρόγραμμα της φυσιοθεραπείας περιλαμβάνει θερμοθεραπεία, θεραπευτικό μασάζ και κινησιοθεραπεία.

Η θερμοθεραπεία γίνεται με δινόλουτρα, παραφινόλουτρα, με τη μορφή θερμών επιθεμάτων και προηγείται του θεραπευτικού μασάζ. Σκοπός τους είναι η ανακούφιση του ασθενούς από τους πόνους και η χαλάρωση. Έτσι προετοιμάζεται ο ασθενής για την κινησιοθεραπεία. Η κινησιοθεραπεία είναι ενεργητική και παθητική. Οι κινήσεις πρέπει να είναι ήπιες,ρυθμικές και προσεκτικές ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους.Τις ενεργητικές ασκήσεις ακολουθούν ασκήσεις αντιστάσεως εάν αυτό είναι εφικτό προκειμένου να ισχυροποιηθούν οι αδύναμοι μύες.Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται απλά μηχανικά μέσα όπως τροχαλίες, ποδήλατο κλπ.
Τέλος στο πρόγραμμα προστίθενται ασκήσεις για τη βελτίωση της στάσης και της βάδισης του ασθενούς.Οι ασκήσεις αυτές πρέπει να γίνονται μπροστά σε καθρέφτη.Για τη διόρθωση της στάσης του ασθενούς γίνονται ασκήσεις της κεφαλής,του κορμού και των άκρων.Διδάσκουμε στον ασθενή να στέκεται με τα χέρια πίσω από τον κορμό του,να κρατά ψηλά το κεφάλι και ίσιο το σώμα.Κατόπιν μαθαίνουμε τον ασθενή να μεγαλώσει το μήκος του βήματός του,να ελέγχει το ρυθμό και την ταχύτητά του.Θα πρέπει να μάθουμε στον ασθενή να περπατά σε ανώμαλο έδαφος,σε στενές γωνίες,σε ανηφόρες,κατηφόρες,ν’ανεβαίνει και να κατεβαίνει σκαλοπάτια,ν’αλλάζει διεύθυνση,να κάνει μεταβολή,να προσπερνά εμπόδια.

Λόγω της ακαμψίας του θώρακος,οι ασθενείς με Parkinson υποβάλλονται σε αναπνευστικές ασκήσεις των αναπνευστικών μυών(διάφραγμα και μεσοπλεύριοι μύες) προκειμένου να προληφθούν ενδεχόμενα αναπνευστικά προβλήματα.

Διαβάστε επίσης

• Ποιες είναι οι θεραπείες που προτείνουν οι γιατροί για το πάρκινσον;
• Η νόσος των τρελών αγελάδων ξανά στο προσκήνιο
• Η νόσος των καπνιστών
• Η στεφανιαία νόσος
• Νόσος των δυτών