Blog

Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις

Tags: , , , , ,

Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Κρανιοεγκεφαλική κάκωση καλείται η εκτεταμένη βλάβη του εγκεφάλου με ή χωρίς κάταγμα του κρανίου.Οι περισσότερες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις οφείλονται σε τροχαία και εργατικά ατυχήματα.

ΕΙΔΟΣ ΤΗΣ ΚΑΚΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

Διάφορες στατιστικές αναφέρουν ότι το 70% των τροχαίων ατυχημάτων προκαλούν κρανιοεγκεφαλική κάκωση.Η κρανιοεγκεφαλική κάκωση πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται σωστά και γρήγορα διότι έχει διαπιστωθεί ότι μεγάλο μέρος από τα θύματα λόγω λανθασμένης περίθαλψης ή και μεταφοράς όταν φθάσει στο νοσοκομείο είναι πια αργά και συνήθως έχουν χαθεί όλες οι ελπίδες αποκατάστασης.
Είναι σημαντικό ν’αναφερθεί ότι στην κρανιοεγκεφαλική κάκωση ο εγκέφαλος μπορεί να υποστεί μεγάλες βλάβες χωρίς να θιγεί το κρανίο και αντίθετα μπορεί να έχουμε κάταγμα του κρανίου χωρίς σοβαρή βλάβη του εγκεφάλου.Συνήθως μετά από ένα ατύχημα όπου ο τραυματίας έχει υποστεί κρανιοεγκεφαλική κάκωση εμφανίζεται διαφόρου βαθμού έντασης και διάρκειας απώλεια της συνείδησης.
Οι βλάβες μετά από μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση μπορεί ν’αφορούν τα μαλακά μόρια,το σκελετό του κρανίου,τις μήνιγγες ή και τον ίδιο τον εγκέφαλο και τις διακρίνουμε σε ανοικτές και κλειστές.
Οι βλάβες του εγκεφάλου είναι δυνατόν να καταταχθούν σε πρωτοπαθείς και δευτεροπαθείς.Οι πρωτοπαθείς είναι η θλάση του εγκεφάλου,η ρήξη ή διάταση νευρικών ινών και η διάχυτη βλάβη των νευρικών κυττάρων.Οι δευτεροπαθείς είναι το εγκεφαλικό οίδημα,οι αγγειακές επιπλοκές(αιμοραγίες και θρομβώσεις) και οι φλεγμονές.Η μεγίστη εγκεφαλική βλάβη επέρχεται κατά τη στιγμή του τραυματισμού.Οι μεταγενέστερες κλινικές εκδηλώσεις οφείλονται σε δευτερογενείς παθολογικές εκδηλώσεις,πολλές από τις οποίες είναι ανατάξιμες και είναι δυνατόν να προληφθούν.
Ο ασθενής μπορεί να εμφανίζει την εικόνα διάσεισης ή εγκεφαλικής θλάσης.Στην διάσειση υπάρχει διαταραχή της συνείδησης και μετατραυματική σύγχυση η οποία όταν ξεπερνά τις 24 ώρες πρόκειται για εγκεφαλική θλάση.Στην εγκεφαλική διάσειση ανήκουν συμπτώματα όπως ο εμετός,ο πονοκέφαλος,οι ζαλάδες,η αστάθεια στη βάδιση,το αίσθημα γενικότερης αδυναμίας,οι διαταραχές της μνήμης,της συγκέντρωσης,της προσοχής,η εύκολη κόπωση και η μόνιμη νευρικότητα και ανησυχία.Η θεραπεία περιορίζεται σε ανάπαυση λίγων ημερών.Στην εγκεφαλική θλάση η σύγχυση είναι μεγαλύτερη χρονικά και ο ασθενής εμφανίζει εκτεταμένα νευρολογικά συμπτώματα.
Τα τελευταία χρόνια οι ασθενείς με κρανιοεγκεφαλική κάκωση διακομίζονται σε νοσοκομεία με ειδικά νευροχειρουργικά κέντρα και ειδικές μονάδες αποκατάστασης.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΩΝ ΚΑΚΩΣΕΩΝ

Το πρόγραμμα της αποκατάστασης ξεκινά από την πρώτη μέρα άσχετα με την βαρύτητα του τραυματισμού.Μετά από μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση ο ασθενής είναι δυνατόν να βρίσκεται σε βαθύ κώμα,σε κώμα,σε ημικωματώδη κατάσταση και σε σύγχυση.Σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται ο ασθενής το πρόγραμμα της αποκατάστασης στοχεύει στο να διατηρηθεί η λειτουργικότητα των αρθρώσεων,να προληφθούν οι επιπλοκές του αναπνευστικού συστήματος και να διατηρηθεί η λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος.
Μεγάλη σημασία δίδεται στη σωστή θέση του ασθενούς στο κρεββάτι και στην αλλαγή των θέσεων.Παράλληλα εκτελούνται από το φυσιοθεραπευτή παθητικές κινήσεις με σκοπό τη διατήρηση της τροχιάς των αρθρώσεων,την ελαστικότητα των μαλακών μορίων και τη διευκόλυνση της κυκλοφορίας του αίματος και της λέμφου.Τέλος ο φυσιοθεραπευτής σε αυτή τη φάση φροντίζει να διατηρείται ελεύθερη η αναπνευστική οδός.
Όταν ο ασθενής επανακτήσει τις αισθήσεις του αξιολογώντας τις λειτουργικές του ικανότητες,καταστρώνεται το πρόγραμμα αποκατάστασης το οποίο περιλαμβάνει εκτός της φυσιοθεραπείας,την επανεκπαίδευση της ομιλίας,την κοινωνική αναπροσαρμογή και ψυχολογική υποστήριξη και την επαγγελματική επανεκπαίδευση.
Αρχικά ο αθενής τοποθετείται σε ένα ειδικό κρεββάτι με το οποίο επιδιώκεται η βαθμιαία έγερσή του.Τα πόδια του ασθενούς πρέπει να δένονται με ελαστικούς επιδέσμους ενώ παροτρύνεται να κινεί τα πόδια του αν αυτό είναι δυνατό για την προφύλαξη από την θρομβοφλεβίτιδα.Τέλος παροτρύνεται να εκτελεί κατάλληλες αναπνευστικές ασκήσεις για τη βελτίωση της αναπνευστικής λειτουργίας ενώ οι παθητικές ασκήσεις αντικαθίστανται από υποβοηθούμενες ενεργητικές,ενεργητικές και ασκήσεις αντιστάσεως.Οι ασκήσεις θα πρέπει να εκτελούνται πολλές φορές ημερησίως χωρίς να κουράζεται ο ασθενής.Με τον τρόπο αυτό βελτιώνεται η δύναμη των μυών και οι λειτουργικές δραστηριότητες του ασθενούς όπως το να γυρίζει στο κρεββάτι,να διευκολύνει την τοποθέτηση της πάπιας κλπ,να κάθεται μόνος.Κατόπιν ο ασθενής διδάσκεται να κάθεται με τα πόδια κρεμασμένα και εκτελεί ασκήσεις ισορροπίας.Σε περιπτώσεις απώλειας της αισθητικότητας εκτελούνται ειδικές ασκήσεις όπου ο ασθενής εκπαιδεύεται ν’αντικαθιστά αυτή την απώλεια με την όρασή του.
Όταν υπάρχει σπαστικότητα ο φυσιοθεραπευτής προσπαθεί να χαλαρώσει τον ασθενή με τη βοήθεια παθητικών κινήσεων ενώ όταν αυτή είναι πολύ έντονη προτείνεται η χρησιμοποίηση θερμαινόμενης πισίνας και η εκτέλεση ασκήσεων μέσα σε αυτή.
Η αποκατάσταση συνεχίζεται στο γυμναστήριο του κέντρου αποκατάστασης όπου ο ασθενής ασκείται σε ειδικό χαμηλό κρεββάτι.Εκεί διδάσκεται να γυρίζει σε όλες τις θέσεις και να σηκώνεται μόνος του.Κατόπιν διδάσκεται να κάθεται σε καρέκλα,να σηκώνεται και να ξανακάθεται.
Στη συνέχεια μεταφέρεται στο δίζυγο βαδίσεως όπου τον εκπαιδεύουμε να στέκεται όρθιος και να βαδίζει φορώντας κατάλληλους κηδεμόνες στα κάτω άκρα.Όταν πια εκπαιδευθεί στο δίζυγο,η εκπαίδευσή του συνεχίζεται εκτός αυτού με τη βοήθεια βακτηριών ενώ στη συνέχεια μαθαίνει ν’ανεβαίνει και να κατεβαίνει σκαλοπάτια.
Όταν η αποκατάσταση του ασθενούς ολοκληρωθεί τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας αποκατάστασης αναλαμβάνουν την επιστροφή του ασθενούς στις καθημερινές δραστηριότητες,την κοινωνική επανένταξη,την ψυχολογική υποστήριξη και την επαγγελματική επανεκπαίδευση.

Διαβάστε επίσης