Σκλήρυνση κατά πλάκας

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Ο σχεδιασμός του προγράμματος της αποκατάστασης προυποθέτει την αξιολόγηση η οποία περιλαμβάνει τη λήψη του ιστορικού του ασθενούς, την αξιολόγηση των υποκειμενικών συμπτωμάτων και τ’ αντικειμενικά ευρήματα που συλλέγει ο φυσιοθεραπευτής με την οπτική παρατήρηση και την αξιολόγηση της λειτουργικότητας και της αισθητικότητας (επιπολής και εν τω βάθει). Συνεκτιμώντας τα υποκειμενικά συμπτώματα και τ’αντικειμενικά ευρήματα εντοπίζεται η βλάβη και ο ασθενής βαθμολογείται με την κλίμακα 10 η οποία αφορά το βαθμό της δυσλειτουργίας του.Στο 0 κατατάσσεται ο υγιής άνθρωπος και στο 10 ο θάνατος.Η αποκατάσταση σχεδιάζεται με βάση το βαθμό του ασθενούς και αφορά την ανακούφιση από τα συμπτώματα,τη διατήρηση κατά το δυνατόν της λειτουργικής ικανότητας του ασθενούς και την πρόληψη των επιπλοκών.

Η έξαρση και η ύφεση της πάθησης είναι δύο βασικοί παράγοντες που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στην κατάρτιση του προγράμματος. Το πρόγραμμα είναι ανάλογο με την κατάσταση του ασθενούς.
Έτσι όταν ο ασθενής βρίσκεται σε κλινήρη κατάσταση οι σκοποί της φυσιοθεραπείας είναι η αποφυγή των κατακλίσεων και των παραμορφώσεων με την συχνή αλλαγή θέσεων στο κρεββάτι, η αποφυγή αναπνευστικών προβλημάτων με κατάλληλη ανάλογα με την περίπτωση αναπνευστική φυσιοθεραπεία καθώς και η διατήρηση του εύρους κίνησης των αρθρώσεων και του μήκους των μαλακών ιστών με την εκτέλεση ήπιων ασκήσεων και παθητικών διατάσεων.

Όταν ο ασθενής παρουσιάζει διαταραχή της εκκούσιας κίνησης οι στόχοι είναι η ελάττωση της σπαστικότητας των μυών με τεχνικές χαλάρωσης, η διατήρηση της δύναμης των υγιών μυών και η αύξηση αυτής των αδυνάτων με την εκτέλεση ήπιων ασκήσεων καθώς και ασκήσεων μέσα σε πισίνα. Τέλος ο ασθενής εκπαιδεύεται στην αυτοεξυπηρέτηση χρησιμοποιώντας βοηθητικά μέσα όπως νάρθηκες, πατερίτσες, κηδεμονες κλπ.

Οι ασθενείς με εμφάνιση αταξίας εκτελούν ασκήσεις συντονισμού και ισορροπίας, εκπαιδεύονται στην εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων και προσαρμόζουν το χώρο διαμονής σύμφωνα με τα κινητικά τους προβλήματα.

Τέλος οι ασθενείς που βρίσκονται σε καλή σχετικά κατάσταση εκτελούν αερόβιες ασκήσεις, κολύμπι και ασκήσεις χαλάρωσης και ισορροπίας με σκοπό τη διατήρηση της φυσικής τους κατάστασης, την αντοχή, τη δύναμη και ελαστικότητα των μυών.

Οι ασθενείς με πρόβλημα στη βάδιση επανεκπαιδεύονται με βοηθήματα.

Αξίζει ν’αναφερθεί η αποτελεσματικότητα της συμμετοχής των ασθενών σε ομαδικά προγράμματα όπως η εκμάθηση ιππασίας, το κολύμπι που βοηθούν στην αύξηση της αυτοεκτίμησης ενώ προσφέρουν ευεξία και τόνωση των ασθενών ψυχολογικά.

Διαβάστε επίσης