Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Ο όρος μυϊκές θλάσεις χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους τραυματισμούς που συμβαίνουν στους μυς.

ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΜΥΙΚΩΝ ΘΛΑΣΕΩΝ

Οι μυϊκές θλάσεις συμβαίνουν συνήθως στους αθλητές και σε αθλήματα που απαιτούν εκρηκτικότητα(π.χ ποδόσφαιρο, άλματα κλπ). Ανάλογα με τον αριθμό των μυϊκών ινών που έχουν τραυματιστεί διακρίνονται σε 1ου, 2ου και 3ου βαθμού.
Στη θλάση 1ου βαθμού υπάρχει ρήξη 5% περίπου των μυικών ινών. Το χαρακτηριστικό της κάκωσης είναι ότι δεν υπάρχει περιορισμός της δύναμης του μυός ενώ η φλεγμονή, ο πόνος και ο σπασμός είναι περιορισμένα. Ο πόνος εμφανίζεται στην παθητική διάταση (εκτελείται από το γιατρό ή το φυσιοθεραπευτή προκειμένου να καθοριστεί το μέγεθος της κάκωσης) και στη συστολή με αντίσταση και οφείλεται στο οίδημα(πρήξιμο). Η θλάση 1ου βαθμού δεν περιορίζει τη δραστηριότητα του αθλητή αλλά η αποκατάσταση θα πρέπει να γίνει με προσοχή και να είναι πλήρης διότι μπορεί να υποτροπιάσει.
Στη θλάση 2ου βαθμού υπάρχει ρήξη μεγαλύτερου αριθμού μυϊκών ινών και ρήξη των τριχοειδών των αγγείων με αποτέλεσμα τη δημιουργία αιματώματος. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει οίδημα, ευαισθησία στην περιοχή, πόνος, έκπτωση της μυϊκής δύναμης και σπασμός που εμποδίζει τη μυϊκή συστολή.
Στη θλάση 3ου βαθμού υπάρχει πλήρης ρήξη των μυϊκών ινών με παράλληλα ρήξη των αγγείων. Το αποτέλεσμα είναι τα άκρα του μυός να διαχωρίζονται και μεταξύ τους να παρεμβάλλεται κενό. Παράλληλα υπάρχει εκτεταμένο οίδημα και αιμάτωμα. Ο αθλητής πονάει πολύ και ταυτόχρονα υπάρχει πλήρης ανικανότητα του μέλους. Η θλάση 3ου βαθμού αντιμετωπίζεται χειρουργικά.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Στη θλάση 1ου βαθμού και στην οξεία φάση γίνεται χρήση κρυοθεραπείας σε συνδυασμό με υπερήχους, αναλγητικά ρεύματα και LASER με σκοπό τον περιορισμό της φλεγμονής, του οιδήματος και του πόνου πράγμα που θα οδηγήσει στην επούλωση της τραυματισμένης περιοχής του μυός. Παράλληλα συνιστάται η τροποποίηση της αθλητικής δραστηριότητας ώστε η προπόνηση να γίνεται με μικρότερη ένταση. Ο αθλητής μία εβδομάδα μετά συνήθως επιστρέφει σε πλήρη δραστηριότητα.
Στη θλάση 2ου βαθμού πρέπει ο αθλητής να εγκαταλείψει αμέσως τον αγώνα ή την προπόνηση και να γίνει εφαρμογή κρυοθεραπείας με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο(π.χ ψυχρό επίθεμα, πάγος, κρύο νερό κλπ). Η χρήση του ψυκτικού απλώς μειώνει τα συμπτώματα και βοηθά ψυχολογικά τον αθλητή αλλά μόλις κληθεί να συνεχίσει στον αγώνα ή στην προπόνηση και εφόσον η θλάση είναι 2ου βαθμού σταματά γιατί συνεχίζει να πονάει. Παράλληλα με την κρυοθεραπεία γίνεται περίδεση και τοποθέτηση του μέλους σε ανάρροπη θέση βοηθώντας στην απορρόφηση του οιδήματος. Ο αθλητής συμβουλεύεται να μην πατά το πόδι του και να κάνει χρήση πάγου πολλές φορές ημερησίως. Μετά από 2-3 ημέρες επισκέπτεται το φυσιοθεραπευτή. Το πρόγραμμα φυσιοθεραπείας περιλαμβάνει την εφαρμογή πάγου σε συνδυασμό με υπερήχους, τη χρησιμοποίηση αναλγητικών ρευμάτων και LASER.Αυτά έχουν ως στόχο τον περαιτέρω περιορισμό της φλεγμονής, του αιματώματος, του οιδήματος και του πόνου και την επούλωση της περιοχής. Παράλληλα ο αθλητής διδάσκεται να εκτελεί ισομετρικές ασκήσεις (σύσπαση του μυός χωρίς κίνηση). Όταν επαναποκτηθεί το πλήρες εύρος κίνησης των αρθρώσεων και ο αθλητής εκτελεί ενεργητικές κινήσεις στο μέλος χωρίς πόνο ξεκινά διατάσεις και ασκήσεις ενδυνάμωσης που σκοπό έχουν την αύξηση τόσο της δύναμης του τραυματισμένου μυός όσο και της αντοχής. Κατόπιν το λόγο έχει ο προπονητής. Ο χρόνος της αποκατάστασης συνήθως δεν ξεπερνά τις 15 ημέρες.
Στη θλάση 3ου βαθμού γίνεται εγχείρηση όπου το αιμάτωμα αφαιρείται και τα άκρα του μυός ράβονται δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στο μυ να επουλωθεί. Κατόπιν το πρόγραμμα της φυσιοθεραπείας είναι αντίστοιχο με αυτό των θλάσεων που έχουν αναφερθεί. Η διαφορά είναι ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι ο αθλητής να επιστρέψει στο γήπεδο για να προπονηθεί διότι αυτό πρέπει να γίνει με όσο το δυνατό μεγαλύτερη ασφάλεια.

Διαβάστε επίσης

• Θλάσεις: Ο δαίμων του γυμναστηρίου