Η αρτηριακή πίεση είναι ένας δείκτης που ένα άτομο ανάλογα με τις τιμές του θα το κατατάξει ως υπερτασικό, φυσιολογικό ή υποτασικό.
Συστολική πίεση (η “μεγάλη”)
Η συστολική είναι η γνωστή σε όλους ως “μεγάλη” πίεση που αναγράφεται στη μέτρηση και αφορά στην πίεση που ασκείται στις αρτηρίες όταν χτυπά η καρδιά, δηλαδή όταν συστέλλεται ο καρδιακός μυς.
Διαστολική πίεση (η “μικρή”)
Η διαστολική πίεση είναι η “μικρή” που αναγράφεται στη μέτρηση και η τιμή της είναι πάντοτε μικρότερη από την συστολική πίεση. Μετρά την πίεση που ασκείται στις αρτηρίες όταν ο καρδιακός μυς αναπαύεται μεταξύ των παλμών και γεμίζει με αίμα.
Φυσιολογικές τιμές
Οι φυσιολογικές τιμές για έναν άνδρα και μια γυναίκα διαφέρουν, όπως και των παιδιών με τους αντίστοιχους ενήλικες, ωστόσο ένα γενικό πλάνο κατάταξης των ενηλίκων για την αρτηριακή πίεση θέλει τις τιμές κάτω από 120 συστολική και κάτω από 80 διαστολική μια φυσιολογική εικόνα για όσους δεν κινδυνεύουν ως υπερτασικοί.
Από την άλλη εάν η πίεση στη πρώτη περίπτωση ξεπεράσει το 140 και στη δεύτερη το 90 τότε το άτομο πρέπει να επισκεφτεί έναν γιατρό για την καλύτερη ρύθμιση της πίεσης του.
Πότε όμως το αποτελέσματα που παίρνουμε είναι ασφαλή;
Αρχικά, ισχύουν κάποιοι γενικοί κανόνες που θα αποτρέψουν τους ενήλικες που μετράνε την αρτηριακή πίεση να διαμορφώσουν μια λανθασμένη εικόνα. Αυτοί είναι οι εξής:
- Δεν μετράμε ποτέ την πίεση όταν έχουμε ασκηθεί/ κουραστεί και γενικά καταπονηθεί.
- Δεν μετράμε την πίεση όταν έχουμε συγχυστεί ή φοβηθεί από κάτι.
- Δεν μετράμε την πίεση με το που ξυπνήσουμε από βραδινό ή μεσημεριανό ύπνο.
- Δεν μετράμε την πίεση όταν έχουμε φάει.
- Επιπλέον, θα πρέπει το πρώτο αποτέλεσμα της πίεσης να μην το λαμβάνουν σοβαρά τα άτομα και να παίρνουν υπόψη τους τη δεύτερη ή και την τρίτη μέτρηση ως την πιο σωστή, αφού δίνει πιο ακριβή αποτελέσματα.
Απ’ όλα τα παραπάνω μπορούμε να κατανοήσουμε ότι μια “λάθος στιγμή” μέτρησης μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένα συμπεράσματα γιατί τις περισσότερες από τις παραπάνω φορές είναι πιο υψηλή ή πιο χαμηλή ανάλογα την περίπτωση και άρα όχι η αληθινή που θα μας οδηγήσει στη λήψη κάποιας φαρμακευτικής αγωγής ή απλά τη ρύθμιση της διατροφής που και εκείνη με τη σειρά της συμμετέχει ενεργά στο τελικό αποτέλεσμα.
Τελευταίο, αλλά όχι ασήμαντο είναι ότι η μέτρηση της πίεσης καλό θα ήταν να μην επαναλαμβάνεται καθημερινά, αλλά μια φορά την εβδομάδα με σταθερή- υγιεινή διατροφή και με συνδυασμό φαρμακευτικής αγωγής (που τυχόν λαμβάνει το άτομο) θα βοηθήσει να διεξαχθούν όσο το δυνατόν καλύτερα και σωστότερα αποτελέσματα.
Απόφοιτη νοσηλευτικής του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος.
Φοιτήτρια στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα
《Δημόσια Υγεία και Πολιτικη Υγειας 》στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης