Το σκόρδο στα αγιουρβεδικά κείμενα αναφέρεται και σαν “rasona”, δηλαδη “αυτό που του λείπει η μία γεύση”. Αυτό συμβαίνει διότι το σκόρδο έχει και γλυκιά, και αλμυρή, και καυτερή, και πικρή, και στυφή γεύση και του λείπει μόνο η όξινη. Η προεξάρχουσα όμως γεύση είναι η καυτερή και γι΄αυτό εξετάζεται σε αυτή την κατηγορία.

Κατάγεται από την Κεντρική Ασία και χρησιμοποιείται ευρύτατα σε όλο τον κόσμο στη μαγειρική. Έχει σαν κύριες ιδιότητές του το λιπαρό, το βαρύ, το κινητό και το οξύ. Ο δυτικός κόσμος, με “έκπληξη” αρχίζει μόλις τα τελευταία δέκα χρόνια να ανακαλύπτει τις τεράστιες θεραπευτικές ιδιότητες του σκόρδου.

Ίσως η παλαιότερη γνωστή του χρήση είναι η καλή του δράση στα κρυολογήματα με πυρετό και καταρροή ή βήχα, αλλά και η ήπια αντιβιοτική του δράση σε οποιαδήποτε μικροβιακή λοίμωξη. Το σκόρδο ενισχύει πολύ την άμυνα του οργανισμού, τονώνοντας το ανοσοποιητικό του σύστημα.

Από καρδιολογικής σκοπιάς, έχει ήδη διαπιστωθεί και τεκμηριωθεί ιατρικά ότι το σκόρδο μειώνει τη συνολική χοληστερίνη (ανεβάζοντας παράλληλα τα ποσοστά της HDL, της “καλής” δηλαδή χοληστερίνης), τονώνει την καρδιά και την κυκλοφορία του αίματος και χαμηλώνει την πίεση ρυθμίζοντας την υπέρταση.

Κυκλοφορούν ήδη από πολλές εταιρίες στο εμπόριο σκευάσματα σκόρδου σε ταμπλέττες οι οποίες διαλύονται στο έντερο και έτσι μειώνεται η “ενοχλητική” χαρακτηριστική του οσμή στην αναπνοή.

Διαβάστε επίσης

• Σκόρδο: υγιεινό και… δύσκολο
• Ελεύθερες οξειδωτικές ρίζες: ο μεγάλος σαμποτέρ
• Σκόρδο: ένας παλιός, καλός φίλος
• Βότανα και μυρωδικά!
• Το σκόρδο και οι θεραπευτικές του ιδιότητες