Μάραθο

Το μάραθο ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα και την Αίγυπτο και γρήγορα εξαπλώθηκε σχεδόν σε όλο τον κόσμο, χάρη στο καταπληκτικό του άρωμα. Οι αρχαίοι Έλληνες, ειδικά μετά από τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.) όπου απετέλεσε το σύμβολο της επιτυχίας τους, το χρησιμοποιούσαν για να αρωματίσουν το ψωμί, τις ελιές, τα όσπρια, τις σάλτσες, τα ποτά , κλπ. Σήμερα είναι γνωστό και με το όνομα “φινόκιο”, με το οποίο περιγράφουμε κυρίως τη ρίζα του και τα πρώτα σκληρά βλαστάρια. Η ρίζα μπορεί να μαγειρευτεί ολόκληρη ή σε φέτες και να συνδυαστεί άριστα με όλα τα βραστά λαχανικά, τις πίτες και τα φαγητά φούρνου, στα οποία προσθέτει εξαίσιο άρωμα, κάνοντάς τα συγχρόνως πιό εύπεπτα.

Το μάραθο έχει δροσιστική δράση και ηρεμεί και τα τρία doshas. Μπορεί και ενισχύει την πεπτική λειτουργία και τη δράση του Agni, χωρίς όμως να αυξάνει ή να διαταράσσει το Pitta. Mειώνει αποτελεσματικά τα αέρια του πεπτικού συστήματος και τον τυμπανισμό της κοιλιάς. Χρησιμοποιείται και η σκόνη αλλά και τα σποράκια του στη μαγειρική. ’τομα που υποφέρουν από αέρια στην κοιλιά μπορούν να προσθέτουν μάραθο σε κάθε φαγητό (συνήθως λαχανικά και όσπρια) που τους προκαλεί φούσκωμα, αλλά επίσης μετά το γεύμα μπορούν να μασούν καλά λίγους σπόρους μάραθο.