Δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες για τη συχνότητα των επισκέψεων που απαιτούνται και για τη συνολική διάρκεια των συνεδριών Βελονισμού. Παράμετροι που λαμβάνονται πάντα υπόψη είναι το είδος της πάθησης που αντιμετωπίζεται, ο χρόνος από την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων και η ανταπόκριση του ασθενή στη θεραπεία.

Εάν η νόσος έχει οξεία εμφάνιση και η εφαρμογή του Βελονισμού γίνει έγκαιρα, τότε, η βελτίωση αναμένεται πολύ σύντομα και η αριθμός των επισκέψεων που θα απαιτηθούν θα είναι πολύ μικρός. Έτσι, σε μία επώδυνη μυοσκελετική πάθηση όπως η οξεία οσφυαλγία, εάν ο Βελονισμός εφαρμοσθεί με την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων, είναι δυνατόν ο ασθενής να ανακάμψει πλήρως με δύο ή τρεις συνεδρίες. Αντίθετα, σε μία νόσο που χρονολογείται από μακρού και η οποία είναι ανθεκτική στη φαρμακευτική αγωγή, όπως οι χρόνιες κεφαλαλγίες και η ημικρανία, είναι δυνατό να απαιτηθούν δώδεκα έως δεκαπέντε συνεδρίες Βελονισμού, προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως στις παρέσεις και παραλύσεις μετά από αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, είναι δυνατό να απαιτηθούν περισσότερες από είκοσι συνεδρίες.

Μια άλλη παράμετρος που καθορίζει το συνολικό αριθμό των θεραπειών που θα εφαρμοσθούν, είναι δυστυχώς και η οικονομική ευμάρεια του ασθενή. Στην Κίνα όπου ο Βελονισμός παρέχεται δωρεάν από τα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα, ο συνολικός αριθμός των συνεδριών Βελονισμού που εφαρμόζονται για τη θεραπεία μιας νόσου, σαφώς υπερβαίνει τον αντίστοιχο αριθμό των συνεδριών που εφαρμόζονται για την ίδια νόσο στον Δυτικό κόσμο. Ο λόγος είναι προφανής. Κατά την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, η ασθένεια είναι εκδήλωση διαταραγμένης ενεργειακής ισορροπίας. Ο σκοπός του Βελονισμού είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας του οργανισμού. Μετά την ύφεση των συμπτωμάτων, η θεραπεία συνεχίζεται με σκοπό την πρόληψη, όχι μόνο των υποτροπών της νόσου, αλλά για τη διατήρηση της καλής υγείας του οργανισμού και την πρόληψη γενικότερα των ασθενειών. Ας μη ξεχνάμε ότι. στην αρχαία Κίνα, ο γιατρός αμείβονταν όσο ο πελάτης του ήταν υγιής και τιμωρούνταν με μαστίγωμα όταν αυτός νοσούσε. Στην Ελλάδα και τις υπόλοιπες Δυτικές χώρες, που το κόστος της θεραπείας με Βελονισμό βαρύνει τις περισσότερες φορές τον ασθενή, δεν είναι εφικτή μια μακροχρόνια αγωγή με Βελονισμό.

Η χρονική απόσταση μεταξύ δύο θεραπειών εξαρτάται επίσης από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της νόσου. Σε γενικές γραμμές, προτιμάται να θεραπεύεται μια οξεία νόσος, με μικρά διαστήματα μεταξύ των πρώτων συνεδριών και τα διαστήματα αυτά προοδευτικά να αυξάνουν, ενώ σε μία χρόνια νόσο, τα μεσοδιαστήματα αυτά να είναι εξαρχής μεγαλύτερα. Έτσι, σε μία οξεία οσφυαλγία οι πρώτες συνεδρίες είναι δυνατό να απέχουν μεταξύ τους 12 – 24 ώρες και από την 3η ή 4η συνεδρία, οι θεραπείες να επαναλαμβάνονται 2 – 3 φορές την εβδομάδα. Αντίθετα, στη θεραπεία μιας χρόνιας κεφαλαλγίας, είναι δυνατό το θεραπευτικό πρωτόκολλο να επαναλαμβάνεται κάθε εβδομάδα ή δύο φορές την εβδομάδα.

Για την πρόληψη των υποτροπών μιας χρόνιας νόσου, είναι δυνατό, μετά από ένα διάστημα 3 – 6 μηνών και ενώ ο ασθενής παραμένει ασυμπτωματικός, να επαναλαμβάνεται η θεραπεία, με λιγότερες όμως συνεδρίες Βελονισμού.

Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι ο γιατρός, αφού εξετάσει αναλυτικά τον ασθενή, είναι σε θέση να τον πληροφορήσει μόνο κατά προσέγγιση για τον συνολικό αριθμό των συνεδριών που θα απαιτηθούν. Έν τούτοις, ένας γενικός κανόνας θέλει την αλλαγή του θεραπευτικού πρωτοκόλλου ή τη διακοπή της θεραπείας με Βελονισμό, αν μετά τις πρώτες θεραπείες δεν υπάρξει βελτίωση των συμπτωμάτων τουλάχιστον κατά 30% μετά τις πρώτες έξι συνεδρίες. Έτσι ο ασθενής αποφεύγει την άσκοπη ταλαιπωρία, υποβαλλόμενος σε μια θεραπεία που πιθανά δεν τον ωφελεί, χωρίς ιδιαίτερη για αυτόν οικονομική επιβάρυνση.

Διαβάστε επίσης

• Οι παραδοσιακοί Μεσημβρινοί και τα σημεία βελονισμού
• Η στάση του ασθενή κατά τη διάρκεια του Βελονισμού
• Οι βελόνες βελονισμού από την αρχαιότητα ως σήμερα